Hoe ik in het leven sta...

Hoe ik in het leven sta...

Door deze tattoo maak ik heel duidelijk hoe ik graag wil gezien worden door anderen. In mijn totaliteit: de boom én het kind, de ratio én de emotie. Net zo wil ik ook anderen zien. In mijn hele wereld en dus ook in mijn praktijk.

 
 
 

‘Oh, is dat een tattoo? Mag ik vragen wat hij wil zeggen?’

Deze vraag kreeg ik enkele weken geleden van één van mijn patiënten. Net zoals met een hond gaan wandelen in het park de perfecte manier is om een gesprek aan te knopen met een wildvreemde, is ook een tattoo vaak een reden om in gesprek te gaan.

De tattoo is de fysieke zichtbaarheid van mijn emotionele beleving. Het is de eerste keer dat ik mijn innerlijke wereld zo zichtbaar maak en mezelf hiermee ook kwetsbaar opstel. De angst voor wat anderen hiervan zouden denken, was er zeker. Mijn eigen overtuiging dat een tattoo te emotioneel of te opzichtig is, zelfs op het marginale af, maakte de tijd die ik nodig had om een afspraak te plannen verre van korter.

De boom, een Juglans Regia oftewel een okkernotenboom, staat symbool voor intelligentie, ‘de wijsheid’, het rationele. De vruchten lijken dan ook zeer hard op hersenen. Een okkernotenboom is een solitair. Hij groeit niet in groep maar staat alleen, krachtig in een open vlakte. Het kindje dat onder de boom ligt, symboliseert mijn emoties. Jarenlang verstopte ik het kind in de kruin van de boom. Het zat letterlijk te wachten tot iemand het zou opmerken. Verstopt in de boom, weggedoken achter een rationeel brein.

Het geheel van de tekening, de boom met het kind, komen letterlijk buiten het kader. Ik hou niet zo van ‘de norm’, geef mij maar ‘buiten de lijntjes’.

De meeste mensen zie in eerste instantie de boom want dat is wat in onze huidige Westerse maatschappij als belangrijk wordt beschouwd. 'Emoties? Daar gaan we niet aan doen hé… Dat is te lastig…' En toch, ook dat mag, nee moet, zichtbaar zijn.

 

Door deze tattoo maak ik heel duidelijk hoe ik graag wil gezien worden door anderen. In mijn totaliteit: de boom én het kind, de ratio én de emotie. Net zo wil ik ook anderen zien. In mijn hele wereld en dus ook in mijn praktijk. Ik wil mijn patiënten zien in hun gehele zijn. Ik wil het niet enkel hebben over het aantal hoofdpijndagen per maand of over het aantal dagen dat je medicatie hebt genomen. Ook jouw angsten, bezorgdheden en frustraties zijn belangrijk. Jouw beleving van de hoofdpijn en de migraine is jouw realiteit en verdient op z’n minst evenveel aandacht als jouw meetbare pijn.

Dat ik ontzettend kan kicken op een wetenschappelijk inzicht, is bijna een understatement maar dat ik ook tot tranen toe kan bewogen raken door een landschap, een geur, muziek of een aanraking is even belangrijk. Dat dat landschap en de natuur in zijn totaliteit een verzameling is van gulden sneden zoals ook Fibonacci ze toepaste, probeer ik dan even te vergeten. Het gaat om de emotionele beleving die ook op de voorgrond mag staan.

In mijn praktijk bekijk ik jou als complete mens. Jij bent meer dan je hoofdpijn of migraine, meer dan een hoofdpijndagboek waar ik allerlei statistieken op los zou kunnen laten en zeker veel meer dan een diagnose. Je bent, net als ik, een voelend wezen en dat deel krijgt ook de nodige tijd en ruimte.

Cijfers en data zijn zinvol om het effect van een aanpak te meten, dat is een feit. Echter, een behandeling die niet verder gaat dan dat schiet jammerlijk te kort aan onze menselijke noden. De aanpak die ik hanteer is er eentje out of the box waarbij het wetenschappelijk aspect zeer groot is maar waarbij niet voorbij gegaan wordt aan het menselijke.

Groet, Lieve

 

Tattoo gezet door @mie_subrosa te Oudenaarde