Pijnvrij op een basketbalveld staan was als vliegen zonder vleugels.

Er zijn maar een paar dingen die een lichaam niet kan verbergen, de waarheid is er eentje van. Een waarheid die tot voor heden bestond uit lichamelijke en mentale pijn, waarvan de mentale misschien nog wel de zwaarste was. Ikzelf weigerde ondanks medisch advies en na 2 rugoperaties sporten op te geven en raakte al snel gewend aan de dagelijkse portie rugpijn die ik hiervoor nodig achtte. Pijnvrij op een basketbalveld staan was als vliegen zonder vleugels.

Wekelijks kinesitherapie was sindsdien dan ook niet meer weg te denken. Tot dat ene ‘magische’ halfuurtje. Zonder me echt aan te raken liet Lieve me versteld staan. En oh ja, ook met mijn mond vol tanden.

Na 2 sessies had ik mijn pijn in eigen handen door 1 simpele oefening. Voor het eerst in jaren vlieg ik zonder pijn of last terug over het veld. En wat voor mij het allerbelangrijkste is, zonder nadenken. Ook deze waarheid kan mijn lichaam niet verbergen.

Dankjewel, 'tovenaar Lieve'!